يکي از اصلي‌ترين مشکلات براي تجاري‌سازي پيل‌هاي سوختي پليمري قيمت بالاي الکتروکاتاليست‌ها و حساسيت در مقابل ناخالصيهاي موجود در سوخت (به ويژه مونوکسيدکربن) است، حال آنکه مونوکسيدکربن يکي از متداول‌ترين ناخالصي‌هاي موجود در جريان هيدروژن به عنوان خوراک متداول پيل سوختي پليمري، مي‌باشد. در سال‌هاي اخير، پژوهش‌ها بر يافتن راه‌هاي افزايش تحمل مونوکسيدکربن با بکارگيري پيل‌هاي سوختي دما بالا يا الکتروکاتاليست‌هاي جديد با نياز کم به خالص‌سازي، متمرکز شده است. با توجه به اينکه در اين روش، مراحل يا تجهيزات جديد به سيستم اضافه نمي‌شود بهترين راهکار مقابله با اين مشکل است. تاکنون پژوهش‌هاي متعددي بر سنتز و توسعه کاتاليست‌هايي با براي استفاده در آند پيل سوختي پليمري انجام شده است. در اين راستا، براي CO‎ قابليت تحمل بيشتر در برابر بالابردن مقاومت کاتاليست، پلاتين با عناصري چون روتنيوم آلياژ مي‌شود. بدين ترتيب افزودن يک يا دو عنصر ديگر به شود، با کاهش ميزان CO‎ ساختار کاتاليست علاوه بر اينکه مي‌تواند منجر به توليد کاتاليستي با تحمل بيشتر در برابر بارگذاري پلاتين، موجب کاهش قيمت کاتاليست و در نتيجه کاهش قيمت تمام شده پيل نيز مي‌شود. هدف نهايي از اين طرح دستيابي به فناوري ساخت آندهاي پيل سوختي با مقاومت مناسب در مقابل حضور آلاينده مونوکسيدکربن در جريان هيدروژن، براي پيل سوختي پليمري است. لذا در اين طرح بر اساس معيارهاي اعلام شده توسط پژوهشگاه نيرو يک برنامه جامع پژوهشي ساله به منظور ساخت و ارزيابي الکتروکاتاليست‌هاي مورد استفاده در پيل سوختي پليمري با پايداري بالا نسبت به مونوکسيدکربن، ارائه شده است. براي اين منظور پيشينه‌اي از پژوهش در ايران و جهان به صورت مختصر ارائه و سپس به بيان هم سويي اين پژوهش با برنامه‌هاي جامع پژوهشي کشور پرداخته شده است و در نهايت يک برنامه تحقيقاتي پنج ساله شامل نقشه راه موضوعي پنج ساله و نقشه راه موضوعي يک ساله ارائه شده است.