پلی­هیدروکسی­بوتیرات­کووالرات (PHBV) یک بایوپلیمر گرمانرم و زیست تخریب­پذیر است که به­وسیله­ی گونه­ای از باکتری­ها تولید می­شود. این بایو پلیمر به­دلیل خواص مشابه با پلی پروپیلن بسیار مورد توجه مجامع علمی و صنعتی واقع شده است. با وجود مزایای زیاد نسبت به پلیمرهای پتروشیمیایی، استفاده از آن به­علت هزینه­بر بودن فرایند تولید و همچنین پایین بودن برخی خواص فیزیکی و مکانیکی، محدود می­باشد. یکی از روش­های برطرف کردن این مشکل استفاده از نانو­ذرات به­عنوان تقویت کننده است. در این پژوهش، فیلم­های نانوکامپوزیت PHBV حاوی نانوکریستال سلولز (CNC) و نانو اکسید آلومینیوم (Al₂O₃)، تهیه شد. اثر افزودن نانو­ذرات روی ویژگی­های مکانیکی شامل استحکام کششی و ازدیاد طول پارگی و ویژگی­های دینامیکی-مکانیکی شامل مدول ذخیره و تانژانت دلتا مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین، ویژگی­های مورفولوژی سطحی و ویژگی­های حرارتی به ترتیب، به­کمک میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) و گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC)، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور­، نانو کریستال سلولز و نانو اکسید آلومینیوم با نسبت­های صفر، 1، 3 و 5 درصد وزنی به بایو پلیمر و همچنین نسبت­های ترکیبی 3:3 و 5:5 درصد وزنی به پلیمر PHBV به­صورت جداگانه اضافه شد و فیلم نانوکامپوزیت به روش قالب­گیری محلول به­دست آمد. بعد از افزودن نانو­ذرات، استحکام کششی و پایداری حرارتی مربوط به فیلم­ها افزایش و ازدیاد طول کاهش یافتند. مشاهده­های SEM نشان داد که وجود مقدار زیاد نانو­ذرات (3 درصد وزنی)، بشدت در ماتریس پلیمری آگلومره می­شوند. این امر موجب می­شود که ویژگی­های مکانیکی کامپوزیت­ها در مقادیر بیش از 3 درصد وزنی کاهش یابد. در نهایت، نتایج این پژوهش نشان داد که نانوکریستال سلولز یک ماده­ی تقویت کننده­ی موثر برای اصلاح خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم­های کامپوزیتی بایو پلیمری می­باشد.