سفيده بزرگ كلم، Pieris brassicae (L.)، از آفات مهم كلميان مي باشد كه با افزايش سطح زير كشت دانه هاي روغني نظير كلزا بر اهميت آن افزوده شده است. اين آفت داراي 2-4 نسل در سال بوده و زمستان گذراني آن به صورت شفيره روي گياهان ميزبان يا پناهگاه مناسب مي باشد. به منظور درك وضعيت زمستان گذراني آفت كه روي ظهور نسل بهاره و در نتيجه مديريت آفت بسيار حائز اهميت است، شفيره هاي زمستان گذران طي ماه هاي پاييز و زمستان جمع آوري شدند. جهت تعيين استراتژي سرماسختي، نقطه انجماد بدن شفيره ها در ماه هاي مختلف بلافاصله پس از نمونه گيري اندازه گيري شد. از آنجا كه طي ماه هاي زمستان و به ويژه در بهمن ماه نقطه انجماد به طور معني داري كاهش يافت و شفيره ها در دماهاي پايين تر از نقطه انجماد تلف شدند لذا مشخص شد كه اين آفت از استراتژي اجتناب از يخ زدگي بهره ميبرد. به منظور درك تغييرات فيزيولوژيك به وقوع پيوسته طي ماه هاي سرد، گليكوژن و تركيبات محافظ سرما با وزن مولكولي پايين نيز مورد بررسي قرار گرفتند كه گليكوژن طي ماه هاي زمستان كاهش معني داري از خود نشان داد.  شناسايي و اندازه گيري تغييرات تركيبات محافظ سرما با وزن مولكولي با كمك كروماتوگرافي مايع با كارايي بالا انجام پذيرفت و چهار تركيب ترهالوز، گلوكز، اينوزيتول و سوربيتول مورد شناسايي قرار گرفتند كه بيشترين افزايش به ترهالوز مربوط ميشد. به اين ترتيب به نظر مي رسد با توجه به شرايط آب و هوايي، دياپوز و سرماسختي در اين حشره با هم كاملاً همزمان است و از روي تغييرات محسوس به ويژه در تركيبات محافظ سرما ميتوان زمان شروع يا شكسته شدن دياپوز را در اين حشره پيش بيني و از اين اطلاعات در راستاي پيش بيني نسل بعد آفت و مديريت تلفيقي آن بهره جست.