دياليز صفاقي روشي جايگزين براي خارج كردن مواد زايد حاصل از سوخت و ساز و نيز آب اضافي بدن در بيماراني است كه از نارسايي كليوي رنج مي برند. در اين روش از پرده متخلخل صفاق در شكم انسان به عنوان فيلتري كارآمد بهره گرفته مي شود.

تصفيه مواد زايد و خارج كردن آب اضافي جمع شده در فضاي بين سلولي، طي سه مرحله باليني متوالي انجام مي گيرد. ابتدا، مايع دياليز كننده مي بايست در طول فرآيند تجويز به حفره صفاق تزريق شود. پس از آن، مايع بايد مدتي در حفره صفاق بماند تا تبادلات مولكولي بر اساس انتشار ساده و گرفتن آب اضافی با اسمز، طي مرحله توقف صورت گيرد. پس از آنكه انتقال جرم از ميان پرده صفاق انجام شد، مايع مصرف شده (حاوی مواد زايد و آب اضافی) مي بايست در مرحله تخليه (آبكشي) به بيرون هدايت شود. براي بالا بردن كارآمدي فرآيند دياليز اين فازها چند مرتبه تكرار خواهند شد كه تعداد سيكل، نوع مايع دياليز و زمان توقف توسط پزشك تعيين مي گردد.