با توجه به اهمیت بالای بیماریهای تنفسی و نیز امکان شیوع بیماریهایی نظیر کرونا، دسترسی به دستگاههای کمک تنفسی که تا جای ممکن هوشمند عمل کنند و با ونتیلاسیون بهینة بیمار، باعث کاهش زمان بستری و در نتیجه افزایش خدمت رسانی به بیماران شوند، نیازی جدی است. یکی از روشهای هوشمندسازی دستگاه ونتیلاتور، استفاده از مدلهای محاسباتی است که بتواند امکان اجرای یک سری آزمایشها و مانورها را بدون صدمه به بیمار و یا آزمون و خطا بر روی او، به شکل محاسباتی شبیه سازی و پیش بینی کند. هدف این طرح دستیابی به چنین مدل محاسباتی است