ریز جلبکها از منابع ارزشمند متابولیتهای ثانویه با فعالیتهای زیستی متنوع هستند. از بین ترکیبات زیست فعال مختلف، آلکالوئیدها به دلیل داشتن خواص دارویی منحصربهفرد توجه زیادی را به خود جلب کردهاند. روشهای مختلفی جهت بررسی حضور آلکالوئید در منابع طبیعی وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه حساسیت روشهای مایر و واگنر با روش بروموکروزول گرین جهت ردیابی اولیه آلکالوئیدها در ریز جلبکها بود. برای این منظور، در سال 7931 عصاره متانولی اسپیرولینا پالتنسیس بهعنوان مدل ریز جلبکی هیه گردید. با استفاده از دو روش استاندارد )مایر و واگنر( و روش رنگ سنجی بروموکروزول گرین، حضور آلکالوئیدها در این ریز جلبک بررسی شد. سپس کروماتوگرافی الیهنازک برای تأیید حضور آلکالوئیدها اجرا شد. محتوای آلکالوئید کل نیز با استفاده از روش تیتراسیون اسید- باز اندازهگیری شد. نتیجهی ارزیابی عصاره متانولی اسپیرولینا پالتنسیس برای حضور آلکالوئیدها توسط معرفهای استاندارد، منفی بود؛ اما روش بروموکروزول گرین و کروماتوگرافی الیهنازک حضور آلکالوئید در ریز جلبک را نشان داد. میزان آلکالوئید کل بهدستآمده از روش تیتراسیون اسید- باز، 4/77 میلیگرم به ازای هر گرم وزن خشک ریز جلبک محاسبه شد که در مقایسه با مقدار بهدستآمده از روش بروموکروزول گرین در سطح 50/5< P تفاوت معنیداری وجود نداشت. درمجموع این مطالعه نشان داد که روش بروموکروزول گرین به دلیل سادگی، عدم نیاز به تجهیزات گرانقیمت و بهخصوص حساسیت باال، روش بهتری برای تعیین حضور آلکالوئیدها در زیستتوده ریز جلبکها است.