سازمان هاي پژوهش و فناوري با هدف تحقيق و توسعه و با رويكردهاي مختلفي در كشورها ايجاد شده اند و نقش حلقه
واسط بين دانشگاه، صنعت و دولت را ايفا مي كنند. سابقه اين سازمان ها به اوايل قرن بيستم باز مي گردد كه به منظور حمايت از
صنايع تشكيل شده اند. امروزه سازمان هاي پژوهش و فناوري هر كدام بسته به شرايط كشورشان و يا منطقه، م أموريت ها و
سياست هاي متفاوتي در تحقق اهداف خود به كار مي گيرند. اين مقاله تلاش دارد به بررسي و تحليل سياست هاي سازمان هاي
پژوهش و فناوري در ساير كشورها و به ويژه در اتحاديه اروپا بپردازد. در اين راستا، رويكردهاي مختلف از منظر نوآوري، صنعت،
دولت، و شاخص هاي عملكردي در حوزه اتحاديه اروپا مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است. روش مورد استفاده در اين پژوهش
توصيفي، تحليلي است. گردآوري داده ها مبتني بر پژوهش هاي منتشر شده و كتابخان هاي است، كه در آن رويكردها و سياس ت ها
در ساير مؤسسه هاي پژوهشي، صنايع و دانشگاه ها مقايسه شده است. شاخص هاي به كار گرفته شده، رويكردهاي نوآوري و انواع
آنها تجزيه وتحليل و به صورت دسته بندي جديدي ساختاردهي شده است. در نهايت، در بخش تحليل نتايج، جمع بندي جديد
سياستي در چهار رويكرد، دولت محور، صنعت محور، نوآورانه و آينده نگر ارائه شده است و سپس، مقايسه تحليلي براي سازمان هاي
پژوهشي كشور ارائه شده است.