حقوق مالكیت فكری

مالكيت فكري (Intellectual Property=IP) در معناي عام خود عبارت است از حقوق قانوني منتج از فعاليت ذهني و فكري در زمينه هاي صنعتي، علمي، ادبي و هنري.
حقـــوق مالکيت فکري به دو بخش مالکــــيت صنعتي و حق انحصاري اثر تقسيم مي شود.

مالکيت صنعتي  (Industrial Property) خــود در برگيرنده حقــوق قانوني مربوط به دارايي هاي فکــري نظير موارد ذيل است:

 

 

 

حق انحصاري اثر (Copyright) نيز مربوط است به حقوق پديدآورندگان آثار ادبي و هنري.

 

كشورها به دو دليل اصلي قوانيني را جهت حمايت از مالكيت فكري وضع مي كنند. اول بيان قانوني حقوق معنوي و اقتصادي افراد خلاق در ارتباط با آنچه كه خلق مي كنند و حقوق عموم براي دسترسي به دستاورد اين افراد. دوم توسعه و ترويج خلاقيت ها و گسترش و كاربردي كردن نتايج آنها و نيز تشويق تجارت منصفانه كه در رشد اقتصادي و اجتماعي مؤثر خواهد بود.

 

حمايت قوى و مؤثر از حقوق مالکيت فکري سنگ بنايى است براي ايجاد سرمايه گذارى سالم در تحقيقات، علم و فنآوري که يک رشته مزاياى بلند مدت اقتصادى به دنبال دارد. برخى از پي آمدهاي اين حمايتها به قرار ذيل است:

 

 

  • پديد آمدن انگيزه براى نوآورى و در نتيجه ايجاد محيطى که در آن به نوآورى پاداش داده مى شود.
  • تشويق کشف روش هايى براى توليد و توزيع فرآورده هاى موجود با هزينه کمتر.
  • دعوت به عرضه محصولات؛ دانش فنى و خدمات جديد، کم خطر و مؤثر.
  • ايجاد انگيزه براى بازارهاى داخلى از طريق پذيرش و بهبود محصولات و فن آورى هاى موجود. تشويق انتقال دانش فنى.
  • کارآفرينى چه درصنايع پايه و چه در صنايع پشتيبان در تمامى سطوح اقتصاد.
  • ايجاد نيروى کار باکيفيت بالا تر و با فن آشناتر از طريق آموزش ضمن کار، در ارتباط با انتقال دانش فنى.
  • افزايش سرمايه هاى جديد که مى توان آن ها را به منظور توسعه اقتصادى به کار انداخت.
  • تحقق پيشرفت هايى که به ارتقاء سطح تکنولو ژى درسرتاسر جهان مدد خواهند رساند. 
  •  

منابع