روش های مختلف ساخت افزودنی (Additive Manufacturing) یا چاپ سه بعدی در سال های اخیر بسیار مورد توجه پژوهشگران دنیا قرار گرفته اند. این شیوه تولید قطعات صنعتی و پزشکی در مقابل روش های سنتی تولید قرار دارد. این منطق که قطعه به‌صورت افزودن لایه های مواد بر روی هم ایجاد می شود، مزایای بسیاری را به همراه دارد که شاید اولین آن، امکان تولید هر شکلی با هر پیچیدگی هندسی ممکن است. قابلیت های این فناوری به حدی بوده است که برخی از آن به عنوان بزرگترین تحول علم ساخت یاد می کنند و پیش بینی های معتبر دنیای فناوری با تبیین انقلاب صنعتی چهارم، آن را در صدر فناوری های مؤثر در آینده می‌دانند. در این میان نیاز مبرمی برای کشور ما به‌وجود آمده که با توسعه مراکزی با هدف تمرکز بر روش ها و فناوری های مختلف این حوزه، این فناوری را بومی کرده و در ابعاد گوناگون توانایی تحقیق و توسعه در این صنعت را بدست آورد. گسترش آن به مفهوم طی نمودن مسیری طولانی در مدت زمانی اندک است.