آزمونهای محیطی در ماهوارهها، با اهداف تایید کیفیت ساخت، پذیرش، تایید کیفیت نهایی و تایید طراحی انجام میشود. بسته به ابعاد و ماموریت ماهواره، فلسفههای آزمون میتوانند اصطلاحا خیاطی شوند. در این مقاله موضوع آزمونهای محیطی یک ماهواره کوچک مدار پایین با ماموریت مخابراتی بررسی میشود. نظر به تجربیات قبلی برای سازه یک ماهواره با خصوصیات سازه ای نزدیک به ماهواره مورد نظر و ماموریت مشابه از فلسفه آزمون نمونه پروازی (protoflight) استفاده شد. در جریان آزمونهای محیطی مشخص شد که صفحات خورشیدی که در این ماهواره نسبت به طرح قبلی بزرگتر شدهاند، احتمالا تحمل آزمونهای کیفیت معمول را نخواهند داشت، لذا از روش تقلیل (nothing) برای انجام آزمونهای محیطی استفاده شد. استفاده از این روش امکان عملیاتی کردن آزمونهای پذیرش را فراهم نموده و ماهواره موفق به اخذ تاییدیههای لازم برای پرتاب گردید