پرتابگرها براي پايين ترين فركانسهاي طبيعي ماهواره محدوديتهايي تعيين مي کنند. دراين مقاله افزايش فركانس هاي طبيعي يك ماهواره كوچك دو طبقه به شکل هشت ضلعي, با زياد كردن ضخامت اجزاي سازه آن و ميزان تاثير هركدام، در مراحل مختلف بررسي شده است. سپس راههاي حفظ سفتي بدست آمده درحين‌كاهش وزن ماهواره بررسي شده و در نهايت آرايش مختلف پاكتينك صفحه پاييني و مياني سازه و تاثير آن بر رفتار ارتعاشي سازه مورد بررسي قرارگرفته است. نتايج تحلیل های المان محدود,  محدوده فركانسهاي طبيعي، شكل مودها وجرم هاي موثربدست آمده، تاثيرهركدام ‌از اجزاي سازه‌ را در كسب سفتي مطلوب  بخوبي نشان‌مي دهند و طراح را در بهينه سازي سازه ‌هدايت مي نمايد