پايين ترين فركانسهاي طبيعي ماهواره بايد محدوديتهاي اعمال شده از طرف پرتابگر را‌ پوشش دهند. درمقاله حاضر در گام نخست افزايش فركانس هاي طبيعي يك ماهواره كوچك دو طبقه هشت ضلعي شكل با زياد كردن ضخامت اجزاي سازه آن و ميزان تاثير هركدام، در مراحل مختلف بررسي شده است. سپس راههاي حفظ سفتي بدست آمده درحين‌كاهش وزن ماهواره بررسي شده و در نهايت آرايش مختلف پاكتينك صفحه پاييني و مياني سازه و تاثير آن بر رفتار ارتعاشي سازه مورد بررسي قرارگرفته است. نتايج حاكي ازآن است‌كه محدوده فركانسهاي طبيعي، شكل مودها وجرم هاي موثربدست آمده، تاثيرهركدام ‌از اجزاي سازه‌ را در كسب سفتي مطلوب  بخوبي نشان‌مي دهند و طراح را در بهينه سازي سازه ‌هدايت مي نمايد.    
واژه هاي كليدي : سازه ماهواره-  فركانس پايين - پرتابگر - اجزاي محدود- صلبيت